Ik ben fan van het Financieel Dagblad. Zes dagen per week sterk in zakelijk nieuws, elke ochtend voor zeven uur in de bus. De kwaliteit van het nieuws en de opmaak zijn echt van hoog niveau; ik heb elke dag het gevoel dat ik het niet had willen missen.
Maar ja, als duurzame ondernemer stoor ik mij natuurlijk wel aan de bakken krantenpapier die ik steeds weer naar de papierbak sjouw. Ik lees het FD meestal 15 minuten per dag en daarna gaat hij onverbiddelijk in de bak. 15 minuten… Kortom, ik was toe aan een digitaal abonnement.
Ik wel, maar het FD nog niet helaas. Een gewoon abonnement kost nl. 450,- euro per jaar. Niet goedkoop maar het echt wel waard. Een Digitaal Plus abonnement (4 dagen digitaal, 2 dagen krant) kost nog steeds 369,- euro per jaar! Kortom, 200 dagen geen krant drukken, niet in een vrachtwagen rondsjouwen en niet op een brommer in de regen bij mij thuis in Hellevoetsluis komen voorrijden scheelt maar 39 cent… What’s wrong here!?
Maar het is niet alleen bij het FD mis. Ook het NRC geeft weinig korting voor digitale versies. Probleem bij die digitale abonnementen is immers dat het weinig uitmaakt of ik nu wel of geen fysieke krant wil hebben. Die drukpers draait toch, de vrachtwagen rijdt toch en ja, die scooter in Hellevoetsluis moet toch in mijn straat zijn. Alleen als iedereen de papieren versie opzegt, dalen de kosten voor de krant.
Ik heb echt begrip voor de lastige situatie waar de kranten voor staan. Maar kosten aan klanten doorberekenen die niet op die klant betrekking hebben is iets van de vorige eeuw; tijd om de realiteit onder ogen te zien. Tijd om niet de digitale abonnementen duur te maken, maar juist de papieren variant. Die andere man of vrouw in mijn straat die wel nog een papieren FD wil ontvangen mag vanaf nu in z’n eentje betalen voor die scooter. Ik hou er mee op.