Ik ben intensief bezig met klimaatproblemen. Ik ben geen wetenschapper, maar volg wat speelt wel op de voet. En als ik dus niet meer kan beoordelen wat waar is, hoe kan de gemiddelde Nederlander dat dan? Die heeft nog wel meer aan zijn hoofd immers. Als de argumenten steeds meer betwijfeld worden, hoe kan ik dan nog mensen overtuigen van de urgentie van het probleem?

Afgelopen zomer vond ik een antwoord op deze vraag. Ik was op uitnodiging aanwezig op het Tallberg Forum in Zweden (www.tallbergfoundation.org). In Juni kwamen hier de toonaangevende experts op het gebied van sustainability (in de bredere zin van het woord) bijeen, waaronder James Hansen (klimaatexpert bij NASA), Ged Davis (voormailig directeur van het World Economic Forum) and Kofi Annan (voormalig secretaris generaal van de United Nations).

Op dit forum sprak de oprichter, de zweed Bo Ekman, zijn steun uit voor een nieuwe beweging en platform: 350.org. Deze ‘global movement’ heeft als doel het communiceren van de urgentie van klimaatverandering in één simpele boodschap: 350. Dit getal staat voor 350 ppm, ofwel parts per million CO₂ in de atmosfeer. Het is een soort ‘thermometer’ voor de hoeveelheid CO₂ in onze lucht, uitgedrukt in aantal deeltjes per miljoen. Hoe hoger de hoeveelheid CO₂ in de lucht, hoe sneller de opwarming en alle gevolgen van dien.

350 ppm is door een grote groep wetenschappers (daar zijn ze toch weer…) erkend als de kritieke grens. Blijven we er onder (zoals tot kort geleden het geval is geweest), dan zijn de klimaateffecten voorspelbaar en blijven extremen ons bespaard. Gaan we er overheen, dan ontstaan sneeuwbaleffecten die onvoorspelbaar, onvoorstelbaar en oncontroleerbaar worden.

Een goed voorbeeld van zo’n sneeuwbaleffect is het methaangas in permafrost. In veel bevroren bodems in Siberië en Groenland zit veel methaangas vastgevroren. Door de opwarming van de aarde zal dat methaangas vrij komen in de atmosfeer. Methaangas is vervolgens een veel kwalijker broeikasgas dan CO₂ dus het broeikaseffect neemt versneld toe. Daardoor zal de aarde warmer worden, meer permafrost ontdooien en weer meer methaangas vrijkomen. Een versnellend en onomkeerbaar effect. 350 is dus een zeer belangrijke grens. Daar moeten we niet overheen. Helaas zijn we er al overheen. De huidige stand is al 385, en de stijging zet zich voort.

In 2009 wordt de opvolger van het Kyoto protocol onderhandeld in Kopenhagen. Het wordt dus belangrijk dat de CO₂-doelstelling niet hoger dan die 350 wordt gesteld. Helaas lijkt het erop dat vooral naar politieke haalbaarheid wordt gekeken, en niet naar noodzaak en urgentie. Vandaar dat het zo belangrijk is dat de bevolking (de kiezer) van zoveel mogelijk landen zijn regering wijst op de grens en wens van 350. In Tallberg commiteerde ik mij aan verspreiding van deze boodschap, waarvan akte. Ook was ik mede-ondertekenaar van een advertentie in diverse grote internationale kranten waarin 350 wordt ondersteund. De advertentie staat hier.

Waarom vind ik 350 nou zo’n goed idee? Er zijn toch meer van dit soort initiatieven? Dat klopt. Maar wat ik goed vind aan 350.org, is de mondiale opzet, de eenvoud van de boodschap en de urgentie die het uitstraalt. Ik wil u dan ook vragen u te registreren via www.350.org en deze boodschap verder uit te dragen: “350 is de hoeveelheid CO2 in de lucht die gezond is voor mensen en dieren. Gaar we er overheen, dan ontstaan sneeuwbaleffecten en zal het klimaat onvoorspelbaar en onvoorstelbaar veranderen. We zitten nu op 385.”

350. Remember this number for the rest of your life.