Je kon er vorige week niet omheen: er is een energieakkoord! Onder regie van de SER hebben tientallen organisaties maanden gewerkt aan een mogelijk uniek akkoord dat Nederland versneld gaat verduurzamen. Ook ik was voorstander van zo’n brede poging dus vol goede moed begon ik de avond ervoor met lezen…
Kort samengevat: het is polderprut. Lof aan alle mensen die er zo hard aan gewerkt hebben, maar het moet echt gezegd worden: het is kleffe modder waar je niet op kunt bouwen maar langzaam maar zeker wel helemaal vast in komt te staan.
Een voorbeeld: “Ook wordt de Wet milieubeheer door substantiële verbetering beter uitgevoerd en gehandhaafd, onder andere met behulp van concrete erkende maatregelenlijsten.” (pag 5)
Ik maak geen grap. Het akkoord beschrijft hier dus dat we een bestaande wet ‘beter’ gaan uitvoeren, en handhaven, door hem ‘substantieel te verbeteren’. En daarbij gaan we onder andere gebruik maken van erkende maatregelenlijsten. U ziet het goed: er is hier niets bruikbaars afgesproken.
Nog een mooie: “De grote energie-intensieve bedrijven spannen zich samen met de overheid in om het MEE-convenant aan te vullen met een raamwerk van bedrijfsspecifieke (één-op-één) afspraken.” (pag 6)
Dus: er zijn al bestaande afspraken, maar we gaan daar nu een structuur aan hangen waarin we mogelijke aparte afspraken per sector kunnen toevoegen. Op pagina 28 kunt u nalezen aan wat voor maatregelen men denkt, maar nergens staat wat er concreet is uitonderhandeld. Zucht…
Uitstel
Nog eentje dan: “Hernieuwbare opwekking uit de overige diverse bronnen wordt ambitieus ter hand genomen. Er bestaat een aantal niet financiële barrières die de opschaling van hernieuwbare energie beperken. Voor de voortgang is het cruciaal die aan te pakken. In relatie tot deze onderwerpen zullen de partijen op de kortst mogelijke termijn, doch uiterlijk voor 1 juli 2014, werkbare oplossingen ontwikkelen en de implementatie daarvan daaropvolgend ter hand te nemen.” (pag 7)
Het is alsof je de tweets van @bobotaal zit te lezen (een aanrader;) en het zou allemaal best grappig zijn als er niet zoveel van af zou hangen. Op pagina 36 kunt u vier hele zinnen ‘verdieping’ vinden, maar dus ook hier weer uitstel van actie.
Geen akkoord
Deze voorbeelden illustreren een groter punt: dit is geen akkoord. Dit is een intentieverklaring met boterzachte intenties. Klap op de vuurpijl daarbij is dat de doelstelling voor duurzame energie door het akkoord VERLAAGD is, van 16 naar 14 procent in 2020.Oh, en dat er geen CO2 doelstellingen zijn geformuleerd… Oh, en dat er geen structurele vergroening van ons belastingstelsel is afgesproken. Alle echt moeilijke keuzes zijn naar achteren geschoven. Geen wonder dat iedereen het eens is.
Geen borging
En wat dan wel is vastgelegd is ook nog eens slecht geborgd. Er wordt wel gesproken over een ‘borgingscommissie’ (art 43 WBO), maar dat is een adviserend orgaan dat geen mandaat heeft om te handhaven. Op pagina 65 worden de verantwoordelijkheden van de commissie verder benoemd: “volgen van de uitvoering”, “verdere uitwerking”, “desgevraagd adviseren en ondersteunen”, “indien nodig gezamenlijk vaststellen” en “jaarlijks rapporteren”. Ja, dit is echt een commissie met tanden…
Sussende woorden
Opperpolderaar Wiebe Draijer (SER) sprak hierover desgevraagd sussende woorden over ‘vertrouwen’ en ‘echte samenwerking’ tussen partijen. En daarmee was mijn vertrouwen definitief verdwenen. Dit is een ‘akkoord’ tussen partijen die echt tegengestelde belangen hebben, dus keiharde borging is cruciaal. Nederland gaat aan de energielijn; dat we nu allemaal goede voornemens hebben geloof ik best. Maar een contract is er om te beschermen tegen verleidingen in de toekomst. Er komt een moment dat VNO-NCW een ‘lekker koekje’ ziet dat ‘we niet mogen laten lopen’. Dan gaan we zien wat er werkelijk is afgesproken.
Link naar oorspronkelijke plaatsing op Nu.nl
Polderprut
