“Duurzame ondernemers zijn te idealistisch. Te naïef. Te conceptueel. Te duur. Te hot. Te koel. Het zijn mooie praters maar de winst komt altijd laters. Prachtige filmpjes, krachtige logo’s en nog sterkere ego’s. Ontmoeten de groten der aarde maar denken vooral aan (hun) merkwaarde. Ja, die duurzame ondernemers zijn echt teveel overtuigd van hun eigen gelijk en daardoor laten ze kansen liggen.”
Het kan alles met mijzelf te maken hebben, maar ik heb al deze kwalificaties al wel eens om de oren gekregen. En zeker niet altijd onterecht overigens… En als ik zo om me heen kijk, naar mijn collega-‘groene ondernemers’, herken ik ook bij hen wel eens enkele van deze trekjes(…) Ik durf de conclusie wel aan dat alles wat hierboven staat waar is.
Gelukkig (of helaas) heeft dit volgens mij alleen niks met duurzaamheid te maken. Ik ken veel, veel ondernemers en bijna al die ‘kwaliteiten’ zijn bij niet-duurzame ondernemers net zo sterk aanwezig. Alleen worden ze daar juist ervaren als positief. Neem bijvoorbeeld de wereld van de App en het web; daar kun je niet conceptueel, hot en cool genoeg zijn. Hoe gaver het filmpje, ongrijpbaarder de ondernemers en bizarder het concept, hoe groter het respect. En terecht. (“Met boze vogeltjes stellages om-katapulten”… of deze: “muziek legaal gratis wereldwijd aanbieden; de strijd met iTunes winnen” Hoe ogenschijnlijk kansloos wil je ze hebben…)
En hun business-model? Als je daar te vroeg mee komt, ben je niet visionair genoeg. Een echte topper als Twitter stelde openlijk zijn keuze voor het business-model nog even een jaartje uit en haalde vervolgens nog wat miljoenen op om dat in alle rust te kunnen doen. Ik hou ervan en geloof dat echt het zo werkt, maar helemaal business as usual is het niet. Toch was er destijds nauwelijks kritiek.
Van alle Tech-startups falen er veel. Heeeeel veel. Iedereen die het tech-startup-wereldje weleens heeft bekeken weet dat daar het vroege sterfcijfer hoger is dan onder Hollandse wilde eendjes. Niet erg; heel goed zelfs. Zo hoort dat. You try, you lose. And then you try again.
Kan het zijn dat we niet helemaal dezelfde meetlat langs de duurzame ondernemers leggen als langs ‘gewone’ ondernemers? Zou mij niets verbazen. Het is immers ook al jaren zo dat ondernemingen die zich als duurzaam profileren, direct een andere meetlat krijgen toebedeeld: richt OVG zich op duurzame gebouwontwikkeling, dan zijn die gebouwen natuurlijk niet duurzaam genoeg. Koopt TNT wat elektrische auto’s, dan zijn het er natuurlijk ook veel te weinig. En “die Prius, die is ook echt niet zo heel duurzaam hoor”… Zodra je expliciet kiest voor duurzaam, wordt ineens vooral gekeken naar wat je nalaat in plaats van wat je al bereikt.
Ik snap dat ook wel: zodra je (te) uitbundig kiest voor duurzaam ondernemen, neem je natuurlijk een politiek, nee zelfs een moreel standpunt in. En dat is zeker niet business-as-usual. Een moreel standpunt innemen is indirect oordelen over anderen die jouw overtuiging nog niet hebben. Oeps, ja er staat inderdaad ‘nog’ in die vorige zin. Kijk, daar ga ik ook al: ook ik ben er van overtuigd dat ‘wij’ niet de koplopers zijn, maar die anderen de achterblijvers; kwestie van tijd. En dat is een hele arrogante houding, dat snap ik.
Ik ben dus ook schuldig. Ik claim ook heel stellig dat duurzaamheid de toekomst voor de wereldeconomie is. En dan blaas je best hoog van de toren, zeker als je recht in de gezichten blaast van veel ‘klassieke’ ondernemers die wel winst maken. Nog wel…
Ik begrijp dus goed dat wij extra kritisch bekeken worden. En dat lijkt me prima. Want we doen veel fout, kunnen nog veel leren en zijn teveel bezig met onszelf. Net als elke andere ondernemer…
Dus ga zo door. Blijf onevenredig kritisch. Hou ons scherper dan de rest. Prikkel ons het meest. Het brengt ons sneller verder. Naar die duurzame economie;)