Ik geef het toe: ik heb politieke ambities. Ik ben zo’n naïeve ondernemer die denkt dat hij de wereld kan veranderen. Zo ver zal ‘t wel niet komen, want ‘beschikbaar zijn’ hoort niet in het openbaar. Toen CDA-voorzitter Bleker voor de vijfde keer werd gevraagd of hij minister wilde worden, zei hij dat ‘hij er nog nooit over had nagedacht’. De leugenaar. Hij zat te popelen op het puntje van zijn stoel, glimmend van oor tot oor! Dat geklets over zijn 19-jarige pony was heel charmant maar Henk zat met zijn hoofd al lang in Den Haag. En terecht, want hij deed het goed. Eerlijk is eerlijk.
Gekke democratie hebben wij toch. Zogenaamd beslist de kiezer, maar feitelijk wordt een groot deel van de bestuurders uit ons zicht ‘uitverkozen’. Ministers, burgemeesters, informateurs, voorzitters van task-forces; allemaal zeer belangrijke posities die met elkaar grote impact hebben op onze samenleving. En toch ‘krijgen’ deze overheids-dienaars hun positie vaak via via. Bijvoorbeeld als beloning voor hun loyaliteit. Zo ook Bleker, Leers, Donner en Hillen. Stijf achter het CDA blijven staan, dus natuurlijk een ‘mooie post’. Doen inhoudelijke kwaliteiten er toe? Zou best kunnen, maar ik heb geen idee. En dat is nou juist het probleem.
Misschien wel het meest ongrijpbare orgaan in onze democratie is de Eerste Kamer, ofwel de Senaat. De Senaat controleert of wetten die in de Tweede Kamer worden gemaakt ook op de lange termijn verstandig zijn. Bijvoorbeeld of ze strijdig zijn met reeds bestaande wetten en natuurlijk de grondwet. Ook bij ondernemerszaken als ontslagrecht en pensioenhervorming velt de Eerste Kamer het finale oordeel. Een ongelofelijk belangrijk orgaan dus, zeker in een tijd waarin economische grondbeginselen en grondrechten zo ter discussie staan.
En hoewel mijn partij (D66) pleit voor afschaffing van de Eerste Kamer, pleit ik juist voor een veel prominentere rol in onze politiek. (Ja, ik ben nog niks, maar wel nu al dissident…) De 75 Senatoren die ons land kent, maar bijna niemand weet te noemen, moeten zichtbaarder worden! Het doet er toe wie zij zijn en hoe zij denken want zij maken dé fundamentele afwegingen van ons land. Waarom kennen we ze dan niet??
Omdat we ze niet kiezen. Ik heb geprobeerd te begrijpen hoe de Eerste Kamer wordt gekozen. De uitleg op www.eerstekamer.nl gaat via ‘Provinciale Staten’ en ‘weging’ naar ‘stemwaarde’ die vermenigvuldigd wordt tot ‘stemcijfers’ welke worden opgeteld en gedeeld door het aantal zetels om te komen tot de ‘kiesdeler’ en ‘restzetels’. Bent u er nog? Geeft niks.
Het leidt allemaal hiertoe: als u op 23 Mei denkt over provinciezaken te stemmen (lokale wegen, bedrijfsterreinen, dat soort dingetjes), krijgt u euthanasie en vrijheid van meningsuiting er gratis bij… Absurd.
Kortom, de Eerste Kamer moet veel prominenter worden in onze maatschappij. Roger van Boxtel nam onlangs een opvallende aftrap door bij Pauw en Witteman zijn kandidatuur voor D66-lijsttrekker Eerste Kamer kenbaar te maken. Niet heel gebruikelijk voor een aspirant-Senator. Het leek zelfs een klein beetje op een heuse campagne. En zo hoort het ook. Mijn stem heeft ie!