Clay Shirky schreef heel terecht: ‘Here comes everybody’ dus ik leen de titel van zijn boek ook graag voor deze column. In zijn boek en presentaties stelt hij dat technologie pas maatschappelijk relevant wordt, wanneer het technologisch irrelevant wordt. Social media zijn daar het grote voorbeeld van.
Mijn stelling is dat op termijn Facebook-groups of LinkedIn-groups belangrijker zullen worden dan politieke partijen. De relatie tussen een burger en een partij is in Nederland niet heel stevig. Doordat we veel partijen hebben zijn er grote gelijkenissen tussen diverse partijen. Mensen kiezen daarom de ene keer voor de VVD en de volgende keer D66. Of eerst Groen Links en dan toch weer PvdA. Natuurlijk komen ook meer ‘bijzondere switches voor zoals van de SP naar de PVV, maar goed, daar wil ik het nu even niet over hebben.
Social media verbinden gelijk gestemden of gelijk geïnteresseerden. Ongeacht hun locatie, nationaliteit, ras etc. We gebruiken de sites om foto’s van onze kinderen te delen of bijvoorbeeld te ‘posten’ over onze nieuwe baan. De meesten vinden dat inmiddels gewoon en juist daar zit de grote revolutie! Doordat we het ‘gewoon’ beginnen te vinden en bijna iedereen het kan, is het revolutionair. Het klinkt paradoxaal, maar het is de bijzondere waarheid.
Delen zit in de mens. Als je pessimistisch bent, vind je misschien van niet, maar delen zit echt in de mens. Zolang het maar makkelijk genoeg is, doen we het graag. Geen wonder dus dat Facebook dus inmiddelsvoorbij de 400 miljoen gebruikers is. In mijn optiek nog maar het begin. Social media voegen een tweede sociale structuur toe aan ons bestaan. Los van locatie, los van tijd en los van lokale regels.
Eckart Wintzen vertelde kort voor zijn dood dat de wereld beweegt van een fysieke naar een virtuele. Niet voor niets geloofde hij heilig in video conferencing en de potentie van gaming. Die technologieën vormden de basis van nieuwe sociale interacties. Social media leggen daar in mijn ogen de nieuwe structuren onder. Het is een kwestie van tijd voordat deze structuur sterker is dan de traditionele.
Mijn eigen voorbeelden? Ik ben Facebook-fan van 350.org, een wereldwijde bottom-up actiegroep die pleit voor maximaal 350ppm CO2 in de atmosfeer. Had nooit zoveel impact kunnen hebben zonder social media. En natuurlijk volg ik diverse groepen mensen op Twitter. Daarbij is heel interessant om te zien dat ik daar ook al groepen in ontdek die met elkaar twitteren, een soort van kliekjes. Ook een kwestie van tijd voordat binnen Twitter ook een soort ‘ruimten’ ontstaan waarbinnen we ons weer kunnen groeperen.
Kortom, iedereen doet het. Van hoeveel LinkedIn groepen ben jij lid? Natuurlijk, ze zijn niet allemaal even belangrijk en sommigen vind ik inmiddels zelfs irritant (tijd om na ont-vrienden ook te gaan ont-groepen), maar enkele zijn echt essentieel. Maar lid van een politieke partij is bijna niemand. Dat geeft te denken. Social media zijn echt veel belangrijker dan we ons nu realiseren. Here comes everybody…
Tot slot mijn eigen privé voorbeeld (en een beetje privé reclame) Sinds een jaar treed ik op met mijn band; singer-songwriter genre. Nederland heeft niet echt een singer-songwriter cultuur. Niet gek dus dat op onzeFacebook-pagina 80% van onze ruim 2.000 fans spontaan uit Engeland en Ierland komt. In de zomervakantie treden we zelfs op in Londen en Dublin. Dankzij Facebook. Natuurlijk nodig ik u graag uit om die 80-20% verhouding te verstoren door ook fan te worden…