Dit is gek. Heel erg gek… 
Zo schrijf je een blog over het bedrijfje dat je net begonnen bent, en zo schrijf je de blog over je vertrek. Typend op de bank met het laptopje op schoot, voelen 2005 en 2013 alsof er maar een weekje tussen zit. En toch is het overduidelijk tijd. Tijd voor de volgende stap. 

Het zou mij niks verbazen als veel van de stoere verhalen die ik later in het bejaardenhuis ga vertellen uit de afgelopen 8 jaar komen. De dingen die ik heb meegemaakt en geleerd, de mensen die ik heb mogen ontmoeten; ze passen eigenlijk niet in acht jaar. Als ik het geduld zou kunnen opbrengen zou het misschien zelfs wel een aardig ondernemersboekje opleveren. 

Van mijn ‘ontdekkingsreis’ naar IJsland naar de eerste investeerder, de tweede, het winnen van ‘De Leeuwenkuil’ op Holland Innovation, het winnen van de Postcode Loterij Green Challenge, de high-five met Richard Branson, de avondjournaals en ochtendkranten, de World Energy Summit in Abu Dahbi, een waanzinnig werkbezoek aan Zuid Afrika, interviews, onderzoeken, terug op aarde bij de bijna lege kas, de bijna investeerders, de goudzoekers, de klappen in mijn gezicht, de fans, de ontroerend loyale supporters, de weerstand, de wind in de rug, de oprichting van tijdelijk lobbyteam ‘Decentraal Duurzaam.nu’, oprichting van De Groene Zaak in Nieuwspoort, samengaan met ‘We Generate’, huisvesting op de Qrooz en eindigen in het kantoor in Amsterdam… Geloof me, het is een waanzinnige trip geweest.

En toch vertrek ik bij Qurrent want ik ben nieuwsgierig naar de volgende reis. Toen ik in 2005 wat eerste gesprekken voerde over ‘decentrale duurzame energie’ wist ik echt van toeten noch blazen en had geen idee wie belangrijk was en wie niet. Dat was geweldig. Zo belde ik in 2005 met professor Bragi Arnasson, ook wel ‘Doctor Hydrogen’ genoemd, van de universiteit in Reykjavik. Ik wist nauwelijks waar ik het over had en had een slechte bluf om hem over te halen om tijd voor mij vrij te maken. Maar ik wilde perse van die man horen, zien en leren. Een paar weken later zat ik in zijn IJslandse kantoor (waar ook zijn bed stond…). Met open mond zat ik te luisteren naar die man. Waanzinnig.

Nu wil ik weer opnieuw beginnen. Alles wat ik heb geleerd en gezien terug in de grabbelton gooien en kijken wat ik deze keer voor avonturen trek. Nieuwe werelden ontdekken. Mezelf opnieuw ontdekken. Het staat vast dat duurzaamheid, politiek, energie en eerlijk zaken doen daarbij de basis zijn; u bent dus zeker niet van mij af;) Maar of het een bedrijf wordt, een stichting, muziek, film… Of allemaal? De komende maanden zullen het mij influisteren. 

Wel is duidelijk dat ik zelf weer aan het roer wil staan. Sinds mijn middelbare school (en eigenlijk al tijdens…) heb ik altijd mijn eigen bedrijf gehad; nog nooit echt voor een baas gewerkt. En hoewel ik mij na de verkoop van Qurrent keihard ben blijven inzetten voor het bedrijf en decentraal duurzaam in het algemeen, gaat het na een tijdje toch wringen. Als je niet meer de eigenaar bent wordt het steeds moeilijker om op intuïtie te ondernemen en wordt verantwoording afleggen een kerntaak. Governance-structuren en ondernemerschap verdragen elkaar nu eenmaal niet zo goed; je ruilt passie in voor control. Onvermijdelijk, zegt men, maar ik voel me daar bekneld in. Daarom ga ik nu de ruimte in. 

Hoewel ik nog een paar weken voor Qurrent aan het werk zal zijn, wil ik toch van dit moment gebruik maken om vooral mensen te bedanken. Hoewel ik veel verder had willen zijn ben ik heel trots op hoe ver Qurrent inmiddels is gekomen en dat is te danken aan het team van waanzinnig gedreven mensen dat Qurrent in de afgelopen 8 jaar elke dag met passie en loyaliteit heeft helpen bouwen. Samen hebben we gewerkt aan een nieuwe, betere, eerlijkere energiewereld. En nee, dat is nog niet klaar, maar met het team dat er nu zit en een mooie aandeelhouder gaat Qurrent sterk de volgende fase in.  

Dus echt super bedankt Piet, Rolf, Nelleke, Mischa, Wilma, Wijnand, Elwin, Vincent, Frank, Valerio, Paul, Johan, Arno, Hans, Wim, Hans, Daan, Arie, Jeff, Daan, Jasper, Nina, Wim, Boudewijn, Marieke, Bas, Richard, Femke, Sandra, Gerd, Alexander, Benjamin, Daan, Erdina, Erik, Floor, Han, Hans, Haris, Iris, Kiren, Kirsten, Leonard, Maik, Mark, Mark, Maudi, Menno, Michel, Mike, Minnemijn, Noortje, Olga, Randy, Raymond, Redouan, René, Ricardo, Ron, Sander, Sander, Sander, Sebastiaan, Simone, Tim, Viktor, Yashica, Dirk, Edgar, Mariëlle, Robert, Gert, Patrick, Rogier, Jacqueline, Dennis, Rick, Jelle, Mirjam, Nadine, Karin, Maaike, Peter, Marie-Anne, Marc, Floortje, Daniël, Ton en Juriaan. 

Het is prachtig zoveel mensen te zien samenwerken aan een gedeelde droom. Realiseer je alsjeblieft allemaal hoe bijzonder dit team is; dat ga je niet snel meer meemaken. Tot slot speciale dank aan de Nationale Postcodeloterij en Stichting DOEN. Zonder hun loyale steun en geloof was Qurrent nooit zo ver gekomen en had ik aanzienlijk minder mooie verhalen voor later 😉

Maar bovenal, dank lieve, geduldige Marieke, Morven en Woody. Jullie geven mij de ruimte.