Afgelopen donderdag 11-11 was het de Dag van de Duurzaamheid, georganiseerd door Urgenda. Een prachtige dag waarop door het hele land tientallen events plaatsvonden. Voor mij begon de regenachtige ochtend in Amsterdam, in science center Nemo, waar de lancering plaats vond van de Raad van Kinderen.
Een aanzienlijke hoeveelheid pers en publiek waren vroeg opgestaan om ceo’s van Van Gansewinkel, Ahrend en Philips samen met burgemeester Van der Laan te zien debatteren met 20 kinderen. Dwars door elkaar zaten ze op kleurige zitkussens: de ceo’s in hun strakke pakken, nerveuze voorlichters achterin de zaal, en de kinderen lekker op hun gemak. Ik snap die voorlichters wel hoor. Gesprekken met kinderen kunnen heel confronterend zijn, zeker als het over wezenlijke dingen gaat als ‘eerlijk zaken doen’, ‘delen’ en ‘rekening houden met anderen’. Met al die pers erbij is dit natuurlijk een PR-accident waiting to happen. Ik had er zin in.
De Montesori-leerlingen maakten van hun hart natuurlijk geen moordkuil. Ze waren geweldig: ‘Waarom staat op een product niet hoe lang je het minimaal moet gebruiken voordat je het weggooit?’, ‘Waarom hoef je niet te betalen voor weggooien?’ en de diepzinnige topper: ‘Gelooft u zelf alles wat u doet?’. Hele logische vragen die we te weinig meer stellen. Niet aan anderen en al helemaal niet meer aan onszelf.
In plaats daarvan sturen we onze medewerkers naar allerlei cursussen, Ratelbanden, hei-, hammm- en hervind-jezelf-sessies om helemaal out-of-the-box terug bij onszelf te komen. Om vervolgens binnen een week of wat weer volledig te worden geabsorbeerd door de drukte van die dag, de Raad van Bestuur of de Raad van Commissarissen. Organen die er juist op gericht zijn om organisaties vooral in-the-box te houden. Hilarisch eigenlijk.
Vandaar dus de Raad van Kinderen. Als tegenwicht tegen voorspelbare vragen, anti-risico-argumenten en redenen waarom het ‘allemaal nou eenmaal is zoals het is’. Kinderen pikken dat niet. Ze zijn onvermoeibaar in het stellen van de simpele vraag ‘Waarom dan?’. Platitudes als ‘Een bedrijf moet nou eenmaal winst maken’, ‘We kunnen niet zomaar 180-graden om’ of ‘Dat werkt bij ons echt anders’ worden onschadelijk gemaakt met de hinderlijke vraag ‘Waarom dan?’
Onze economie verandert snel en onze bedrijven moeten snel mee. Zeker als je dingen ‘nou eenmaal al jaren zo doet’, is dat niet gemakkelijk. Dat vergt nogal wat van onze geest. Grappig genoeg was mijn tweede event op de Dag voor de Duurzaamheid de presentatie van het inspirerende boek ‘Lenig denken’. Precies wat nodig is binnen elk bedrijf om deze onstuimige fase sterker uit te komen. Winnaars van morgen zijn de bedrijven die vandaag lenig kunnen denken.
Mocht dat niet vanzelf gaan, vraag dan raad van kinderen. Als je het aandurft tenminste. De Missing Chapter Foundation (www.missingchapter.org) is initiatiefnemer en nodigt bedrijven uit om de hulp van de kinderen vooral te benutten. Of het nu gaat om duurzamer werken, nieuwe innovaties of pittige reorganisaties, benut de frisse eerlijke blik die je zelf bent kwijtgeraakt. En ja, ik weet het, bij jullie werkt dat anders. Waarom dan?